به گزارش قدس آنلاین، هر روز در گوشه و کنار شهر آنها را می‌بینیم، در هوای سرد و گرم، از پیر و جوان گرفته تا زن و مرد، از کوچه و خیابان گرفته تا مغزاه و حتی قبرستان؛ نمی‌دانیم کدامشان راست می‌گوید و کدامشان دروغ و همه‌شان قسم می‌خورند و یا قسم می‌دهند که راست می‌گویند و نیازمند کمک هستند.

اگر بی‌تفاوت از کنارشان رد شویم باید احساس و خوش قلبی‌مان را لگدمال کنیم و اگر یاریشان کنیم نمی‌دانیک که کارمان درست بوده یا نه، شاید ندانسته خرج اعتیادی را داده باشیم، شاید سبب رشد و پرورش معضل گداپروری شده باشیم و شاید هم نیازمندی حقیقی را یاری کرده باشیم.

گاه می‌گوئیم مبادا که همه را به یک چشم ببینیم و در این میان نیازمندی واقعی را نیز نشناسیم، اما باز می‌گوئیم که نیازمند حقیقی آّبرودار و آّبرومند است و هرگز بی‌پروا آبرویش را خرج نمی‌کند.

پشتم لرزید از حرف‌های عزیزی که می‌گفت بعضی از این متکدیان شیاد، کودکان را برای گدایی کرایه می‌کنند تا به لطف هوای سرد، برف و باران دل سنگ را هم نرم کرده و به قول معروف از خار هم کمک بگیرند.

خلاصه هرکاری که بتوانند انجام می‌دهند، بعضی قبض به دست، برخی نسخه به دست، عده‌ای هم عصا به دست، یکی از کار افتاده و یکی هم در راه مانده است و تنها خدا می‌داند که کدامشان راست می‌گوید.

کمی به اهمیت صدقه در دین اسلام بیندیشیم، به توصیه‌های قرآن و سیره اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در یاری نیازمندان نگاه کنیم؛ گاه نمی‌دانیم که وظیفه‌مان چیست؟ مگر ائمه اطهار(ع) لباس و غذای خود را به نیازمندان نمی‌دادند؟

مشکل امروز ما عدم شناخت نیازمندان حقیقی است، نشناختن شیادانی که لباس کهنه تکدی‌گری می‌پوشند تا دخلشان را با خرج آبرو پرکنند.

در این میان جامعه باید هوشیار باشد و مردم کمک‌هایشان مستمر و جهت‌دار باشد و آگاهانه در این مسیر گام بردارند.

نباید احساس قلبی و عاطفه دینی مردم نشانه گرفته شود، باید کارکنان این اشتغال کاذب، بیکار شوند و به پیکره اشتغال جامعه بازگردند.

متأسفانه اغلب پشت پرده این تکدی‌گری‌ها اعتیاد است و اگر ما شاهد ریشه‌کن‌شدن اعتیاد باشیم ، شاید روزی هم شاهد کاهش تکدی‌گری در جامعه و افزایش زیبایی معنوی شهرمان با نداشتن این متکدیان باشیم.

همانطور که قرآن کریم دستور به انفاق و صدقه داده، چگونگی انجام آن را هم به ما گفته است؛ این کتاب آُسمانی گفته که کمک‌هایتان را نخست از اطرافیان، اقوام دور و نزدیک، دوستان و همسایگان نیازمند شروع کنید؛ همان کسانی که به خوبی می‌شناسیمشان و می‌أانیم که نیازمند حقیقی هستند.

اگر بر حسب توان خود نیازمندان اطرافمان را پوشش دهیم، شاید این فقر در سطح جامعه رخ ننماید و آّروی مؤمنی ریخته نشود.

کمک به مراکز و مؤسسات خیریه معتبر باعث می‌شود که بتوانیم برنامه‌ریزی درستی برای کمک به نیازمندان حقیقی داشته باشیم و نوع کمک‌ها بر حسب نیازشان باشد.

قطعاً نوع کمک به دو خانواده کم جمعیت و پر جمعیت تفاوت دارد و این امکان برای همگان وجود ندارد که اطلاعات یک خانواده نیازمند را بدانند و اگر کمک‌ها هدف‌دار شده و یکجا جمع شوند سبب حل مشکلی بزرگتر هم می‌شوند و ضمن بازدهی بالا از مصرف بیهوده هم جلوگیری می‌شود.

کوچکترین کمک‌ها در کنار هم بزرگ می‌شوند و صدقه سبب دفع بلا و انفاق هم موجب زیادی مال می‌شود؛ پس بیائیم آگاهانه در این مسیر گام برداریم.

تو که از محنت دیگران بی‌غمی*************نشاید که نامت نهند آدمی

*حسام‌الدین هاجری

کارشناس مسائل اجتماعی و خانواده